Οι μαίανδροι της ψυχής μου άνθισαν και έβγαλαν άλλους μαίανδρους και σπείρες. Η όρασή μου γέμισε λαβύρινθους. Κι εγώ, χωρίς καμιά καλύτερη ιδέα, έμεινα να κάνω ισορροπία σε χαλασμένες ράγες ενός παιδικού τραίνου. Στη μέση του πουθενά μια λεωφόρος. Σε ποια χώρα, δεν ξέρω, αλλά ορκίζομαι ότι έμοιαζε με Αυστραλία. Πάλι το ίδιο αεροδρόμιο, πάλι τα ίδια χρώματα, οι ίδιες συμπτώσεις, η ίδια αίσθηση.
'Θα φτιάξω ένα ποίημα' είπα. ' Ένα ποίημα χωρίς σίγμα'Πρέπει να ψάχνω ή να με ψάχνουν τα συναισθήματα για τον άνθρωπο της ζωής μου
ή μήπως ο άνθρωπος της ζωής μου είμαι εγώ...
ή μήπως ο άνθρωπος της ζωής μου είναι η ανθρωπότητα...
ή καλύτερα να σταματήσω τώρα
